W jednym z artykułów na stronie Świętochłowice Dawno Temu, o chropaczowskim kościele tak pisał Marian Piegza:
"Przez wiele, wiele lat własnego kościoła domagali się chropaczowianie. Na budowę rozpisano konkurs, na który wpłynęło 16 projektów. Kościół postanowiono budować na dawnym gruncie Klimczykowej. Pracowano od października 1910 do sierpnia 1912 według projektu Maksymiliana Giemsy.
W danych dotyczących wystroju natrafiamy też na architekta Franciskusa Johannesa Klompa i rzeźbiarza Mathiasa Beule’a. Pierwszemu przypisuje się projekt niezwykłej kompozycji nastawy ołtarza głównego i grupy ukrzyżowania (na belce tęczowej znajdującej się nad tą nastawą). Drugiemu zaś autorstwo ołtarza i ambony.
Poświęcenie kościoła, pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej, nastąpiło 1 maja 1913 roku, a podporządkowany był parafii w Lipinach. Tę potężną świątynię wybudowano w stylu neoromańskim. Na dekorację zewnętrzną składają się fryzy podokapowe z cegły profilowanej, proste laskowania szczytów wieży.
Chropaczowska świątynia z założenia architekta ma tę zaletę, że nie ma w niej wielu punktów nacisku na podłoże, a sklepienia wspierają się, niemal w całości, na murach zewnętrznych kościoła. Zastosowane zabezpieczenia nie uchroniły jednak budowli przed szkodami górniczymi wynikłymi z eksploatacji węgla. Świątynię, ze względów bezpieczeństwa, zamknięto w 1964 roku na kilka lat.
Parafia korzystała w tym czasie z wybudowanego obok baraku, który pełnił rolę kościoła zastępczego. Władze planowały nawet rozbiórkę uszkodzonego budynku. Na domiar złego zastępcza świątynia, prawdopodobnie na skutek podpalenia, spłonęła 15 czerwca 1975 roku. Do rozbiórki starego kościoła jednak nie doszło i w latach 1981-86 przystąpiono do intensywnych prac remontowych przywracając mu dawny wygląd."
