Budowę pałacu w stylu neogotyckim rozpoczął w 1856 roku Hugo von Donnersmarck, prawdopodobnie w miejscu starszego dworu. Budowę ukończył jego syn Łazarz IV (1835-1914), który zamieszkał w nim jeszcze za życia swojego ojca. W 1891 rozbudowano rezydencję, m.in. podwyższając i przebudowując wieżę. Pałac był jedną z głównych siedzib bytomsko-siemianowickiej katolickiej linii Donnersmarcków. W roku 1929 pałac odziedziczył Łazarz V. Po II wojnie światowej umieszczono w nim szkołę rolniczą.