Teraz trochę o konfirmacji

Ewangelicy w Świętochłowicach w okresie międzywojennym

Szacuje się, że w Polsce mamy około 60 tysięcy ewangelików, najwięcej zaś na Śląsku Cieszyńskim. Był czas, że w Świętochłowicach także stanowili znaczną grupę. Po pierwszej wojnie światowej było w gminie 2502 ewangelików, a w roku 1924 ilość ta zmniejszyła się do 1800 i taki stan utrzymywał się do II wojny światowej. Wtedy konfirmacje były bardzo liczne i liczyły po około 30 – 40 osób.

Sytuacja zmieniła się po II wojnie światowej, gdy liczba ewangelików spadła w Świętochłowicach do około 500 osób. Do konfirmacji w latach 50 ubiegłego wieku przystępowało średnio 20 osób. Potem, wraz ze zmniejszającą się liczebnością parafian w latach 60-tych, 70-tych, liczba konfirmantów wynosiła średnio kilkanaście osób i taki stan utrzymywał się do końca lat 90-tych. Od roku 2000 do dziś konfirmanci w Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Świętochłowicach to 5, 3, 2 lub nawet jedna osoba, a bywają i lata, że nikt do konfirmacji nie przystępuje.

Przypomnijmy, że konfirmacja w kościołach ewangelickich to uroczysty obrzęd wyznania swojej wiary i ślubowania wierności Kościołowi; nie ma ona charakteru sakramentu, jak czytamy w wikipedii. W Polsce konfirmacja udzielana jest w wieku około 15 lat, a uroczystość konfirmacji była i jest dla ewangelików dniem szczególnym. Dodajmy, że obrzęd pod tą nazwą występuje także w Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, a polega na nałożeniu na ochrzczonych rąk duchownego w celu przekazania daru Ducha Świętego.

Konfirmacja, to umocnienie i utwardzenie

Konfirmacja jest szczególnym, świątecznym dniem w życiu całej parafii. Jest aktem dojrzałości chrześcijańskiej, który przygotowuje chrześcijanina do odważnego wyznawania swej wiary we współczesnym świecie oraz godnego korzystania ze środków łaski Bożej dla swego zbawienia. Jest momentem, gdy poprzez modlitwę i nałożenie rąk młodzi ludzie otrzymują zgodnie z prawem kościelnym przypisane im prawa i obowiązki.

- Według najbardziej znanej definicji – słowo konfirmacja pochodzi z łaciny i oznacza umocnienie oraz utwierdzenie. Odnosi się ono do umocnienia w wierze w czasie nauki konfirmacyjnej oraz utwierdzenia przymierza z Bogiem. W swoim praktycznym wymiarze konfirmacja polega na publicznym wyznaniu wiary i złożeniu ślubowania wierności Bogu i Kościołowi przed zgromadzonym zborem – czytamy na stronie luteranie.pl.

Najprościej tłumacząc można powiedzieć, że jest to połączenie katolickiej pierwszej komunii świętej i bierzmowania. Młody człowiek wyznając wówczas wiarę potwierdza to, co wyznali jego rodzice podczas Chrztu Świętego. On był wtedy dzieckiem, nieświadomym tego co mówią dorośli. Teraz może to potwierdzić.

Konfirmacja nie jest jednak sakramentem, a ma zwykle miejsce w tzw. Zielone Świątki, czyli niedzielę Zesłania Ducha Świętego i jest poprzedzona dwuletnią nauką konfirmacyjną zakończoną egzaminem konfirmacyjnym, który odbywa się podczas nabożeństwa (zwykle dwie niedziele przed samą uroczystością). Nie jest to jednak regułą i może konfirmacja odbyć się w innym czasie. Zazwyczaj odbywa się w maju lub na początku czerwca. Kładzie się nacisk, by młodzi ludzie przystępowali do konfirmacji w skromnych strojach. Chłopcy w garniturach, dziewczyny na biało. Jednak praktyka pokazuje, że różnie z tym bywa – informuje Joachim Henszel.

Patrząc na zdjęcia z konfirmacji sprzed lat (do końca II wojny światowej było to regułą) można zobaczyć dziewczynki w czarnych strojach. W dzisiejszych czasach wiele parafii, głównie na Śląsku Cieszyńskim, stosuje regionalne stroje ludowe. Coraz częściej parafie używają także dla konfirmantów białej alby. Zaletą tego jest to, że młodzież (zarówno dziewczęta jak i chłopcy) ubrani są jednakowo i skromnie, bez niepotrzebnych wydatków dla rodziców, a zarazem alba przypomina wszystkim ich własny Chrzest Święty, którego potwierdzeniem i przypomnieniem jest przecież konfirmacja – dodaje Joachim Henszel.

Konfirmacja ma uroczysty przebieg

Sama konfirmacja ma bardzo uroczysty przebieg. Ksiądz proboszcz i rada parafialna udają się do drzwi kościoła, gdzie czeka na nich grupa młodzieży, która ma przystąpić do konfirmacji. Potem wszyscy wchodzą procesyjnie do wnętrza świątyni. Towarzyszą im rodzice i chrzestni. Liturgia rozpoczyna się od wyznania wiary. Młodzi ludzie przysięgają wierność Bogu i Kościołowi. Ksiądz proboszcz kładzie na nich dłonie, przyjmując ich do społeczności parafialnej. Podczas liturgii po raz pierwszy przyjmują komunię świętą, tak jak ma to miejsce w Kościele Ewangelicko-Augsburskim, pod dwoma postaciami: chleba i wina.

Wcześniej odbywa się spowiedź, ale ma ona charakter powszechny, nie indywidualny i jest w trakcie nabożeństwa. Na koniec wszyscy robią sobie pamiątkowe zdjęcie. Potem przechodzą do kaplicy, gdzie proboszcz, rada parafialna składają im życzenia i wręczają Pismo Święte. Życzenia składa też rodzina. Jest także niewielki poczęstunek – kawa, ciasta. Ale szybko wszyscy się rozchodzą, by świętować ten dzień w rodzinnym gronie, zazwyczaj w domu. Konfirmanci otrzymują również okazjonalne prezenty, a z ich wyborem i doborem jest obecnie podobny problem, co przy okazji pierwszej komunii świętej.

(map)
zdjęcia dostarczył Joachim Henszel